Journal de bord

Dimanche 20 décembre

Dimanche 20 décembre

La nuit ne nous a pas donné de répis, les montagnes russes sont sans relâche. Manoé qui se réveille quand je me couche...peu de sommeil, mais nous n'avons pas besoin de grand chose ici. Quand Manoé se recouche, je me recouche aussi, pour peu que les garçons se débrouillent pour travailler seuls.
Avant le petit déjeuner nous devons nous atteler à une tâche sérieuse : décoincer la drisse de grand voile du winch. Je ne sais comment, hier soir en mettant les ris, Marcin et Robin l'ont coincée et impossible de monter ou descendre la voile. C'est bien dommage car avec l'angle du vent cela nous aurait bien arrangé pendant la nuit. Nous avons fait une tentative à 2h du matin avec Marcin mais nous avons finalement décidé d'attendre le jour.
Lymbao face au vent, plonge son nez dans les grosses vagues qui ne manquent pas de nous arroser gracieusement au passage et nous, au pied du mât, tirons sur des cordes. L'affaire ne fut pas difficile mais très remuante.
Elouan assis sur le pont rigole seul dans ce manège géant qui de plus arrose ses parents... Robin au fond de son lit n'est pas dérangé.
Un petit rinçage à l'eau douce s'impose avant le petit déj, 10h ce matin !!!
Ensuite comme d'habitude, école, oui même le dimanche, sieste, bricolage...jusqu'à l'heure du repas. C'est Manoé qui lorsqu'elle a faim indique clairement qu'elle souhaite aller s'asseoir sur le plan de travail de la cuisine.
Aujourd'hui c'est jour de lavage des couches. Ce n'est pas une mince affaire mais heureusement, l'utilisatrice principale mets la main à la pâte. La photo dans quelques temps...
Nous progressons rapidement dans cet univers de bleu. Nous n'avons pas vu un seul bateau depuis le départ. Le temps prend une toute autre mesure, nous ne voyons pas défiler les jours. Robin demanadait encore à midi si nous étions partis avant hier.
Mathilde

Je ne me souviens pas si c'est Hucklberry Finn ou Tom Sawyer qui a dit : la vie est simple.
Je suis d'accord à 100%.
Marcin

PS : deux mahi mahi en même temps ce soir, un dans la salde, l'autre rendu à la mer.

NIedziela 20 grudnia

Noc nie daje nam wypoczynku, cały czas jedziemy niekończącą się kolejką górską. Manoe budzi się gdy ja kładę się spać... snu mało, ale potrzeby snu są tutaj mniejsze. Ja wracam do łóżka na krótko lub trochę dłużej – w zależności od tego czy chłopcy sami wystartują ze szkołą.
Przed śniadaniem czeka nas poważne zadanie: odblokowanie fału grota ze swojego kabestanu. Nie wiem dokładnie jak, Marcin i Robin zakładając ref na noc zablokowali fał, a żagiel nie może być ani podniesiony ani opuszczony. To szkoda o tyle że z kątem wiatru w nocy byłoby nam lepiej żeglować z samym fokiem. Z Marcinem, podjęliśmy pierwszą próbę o 2 w nocy, ostatecznie jednak postanowiliśmy poczekać do rana.
Lymbao nosem do wiatru, zanurza w duże fale swoje oba dzioby. Oboje ciągnąc za liny przy maszcie jesteśmy szczodrze podlewani morską wodą. Zadanie nie należy do najtrudniejszych, tylko ruch fal wstrząsa nami w każdym kierunku.
Elouan na pokładzie/karuzeli/chuśtawce śmieje się patrząc na słony prysznic który otrzymują jego rodzice. Robin w schronieniu swojego śpiwora nie zauważa że cokolwiek się działo.
Płukanie w słodkiej wodzie przed śniadaniem i już jest 10 rano.
Potem jak zwykle, szkoła – tak, nawet w niedziele, odpoczynek, majsterkowanie i tak aż do pory posiłku. To Manoe. chcąc usiąść na blacie kuchennym, daje znać że zaczyna jej burczeć w brzuchu.
Dzisiaj dzień prania pieluch. Nie jest to najciekawsze zajęcie na świecie, ale sama użytkowniczka zaciąga rękawy i pomaga w pracy – zdjęcia za jakiś czas.
Robimy szybki progres w tym błękitnym wrzechświecie. Od wypłynięcia nie widzieliśmy żadnje jednostki pływającej. Nasz czas jest dobrze wypełnieny i nie widzimy upływu dni. Robin dalej pyta w południe czy wypłyneliśmy przedwczoraj...
Mathilde

Nie pamiętam czy to Hackelbery Finn czy Tom Sawyer mówili: życie na morzu jest proste. Zgadzam się w stu procentach.
Marcin

PS : dwa mahi mahi w tej same czasie, jeden w talerzu drugi wrocil do morza.